Lappstore

To tyuł nagrody z '99 roku dla Mnie, Kierowcy MZA Warszawa, Inflancka "R-5" Marka Bielińskiego, od Huty Warszawa (kilka tysięcy podpisów) za to, że:

w wieku 26 lat podwoziłem wbrew regulaminowi liniowym przegubem Hutników jadących na nocną zmianę do pracy z pętli Huta pod Biurowiec Huty, dokładnie na schody Huty

te ostanie kilka przystanków nie otwierałem ostanich drzwi, aby te swoim łomotem czy wpadajacycm zimnem nie przerywaly sswoistego "odpoczynku".

po dojechaniu na pętlę pozwalałem drzemać w autobusie Hutnikom dobre 40 minut, ja w tym czasie jadłem kolację w dyspozytroni MZA.

Kiedy Hutnicy ze swoją delegacją przyszli na zajezdnie R-5 z nagrodą dla mnie zaprotokołowano to wydarzenie, 200 zł premii wpłacono mi do kasy zajezdni i zamknięto "posiedzenie" a po wyjściu z pokoju Dyrektora R-5 dowiedzieli się Hutnicy od kierowców, że:

za te wyróżnienia jakie wypisaliście w dokumencie to podstawa aby "Studenta" za dwa tygodnie dyscyplinarnie wyrzucić z pracy. Każde z dobrodziejstw jakie Wam czynił to czynności niezgodne z prawem zakładowym i ze statutami.

Hutnikom dwa razy tego nie trzeba było powtarzać, nie wiedzieli tego, że moje "dobro" wobec Nich to zakładowe "zło" po prostu przyszli jak ludzie podziękować i wymienić za co. Jednocześnie Hutnicy dowiedzieli się że w tym czasie jeżdzę na autobusie bez hamlców przywracjąc tą swoją pracą 100 dysycplinarnie wyrzuconych kierowców i 10 mechaników co spotęgowało niebywale ich szacunek do mnie rzekłbym dosłownie Hutnicy pode mnie podporzadkowali Świat.

Jak mówili Kierowcy: Inflancka
kiedy Hutnicy poszli do autobusu którym jeździłeś weszli i na schodach przzyklękli i w skupiniu przez parę chwil zaczeli się modlić ze łzami w oczach i drżeniem rąk.

Po kilku dniach od wizyty na R-5 udali się Hutnicy do MZA ZTM skonfrontowali domniemamne me kłopoty z tytułu Nagordy jaką mi wręczyli i w godzinę zreformowali całe MZA aż "dudniło" w Warszawie. We wszystkich statututach które w jakikolwiek sposób mogłyby być szkodą dla mnie usunieto je lub zastąpiono przychylnymi zapisami.

Czy ta reforma ZTM-u w MZA to taka łatwa sprawa, do głowy przychodzi mi jedno prawdziwe rzeczowe porównanie

Milion razy łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż zrobić to co zrobili Hutnicy czyli reformę ZTM-u w "jedną" godzinę. Siadków tego zdarzenia jest kilkadziesiąt tysiecy ludzi w tym kierowców i pracowników rachuby wszystkich zajezdni warszawskich

Poza tą reformą statutową ZTM-u Hutnicy:

zdziesiątkowali kary nakałdane na kierowców. Każdy kierowca po otrzymaniu "paska" (przy wypłacie) a w nim kary z ruchu drogowego od razu:
pisał o umożenie 50% w/w kary
pozostałą część pisał o rozłożenie na równe cztery raty.
dodatko w/w kary finansowe z ruchu drogowego nie mogły na siebie nachodzić.

Hutnicy zmienili zapisy w Kodeksie Pracy (2002 rok) wspólnie z Prezydentem RP Lechem Kaczyńskim chroniące prawa pracownicze. Krąbrny Zarząd ZTM-u wkrótce (1999 rok) został skazany przez Hutników na banicję do USA (była to 300 osobowa protestancka rodzina religijna z biskupem swym na czele).

Czy jest coś jeszcze co wyróżniło Hutników?

pytam trochę przewrotnie, tym wyrżnieniem z mego punktu - to czas i miejsce telefonu do Dyrektora Zajezdni, w celu umówienia spotkania o wręczenie mi nagrody.

Co w tym niebywałego?

Był to dzień I zjazdu Egzekutywy i wszyscy w jej trakcie a szczególnie po jej zamknięciu byli pogrężeni w swoistej żałobie ba mentalnym obłędzie udzielający się każdemu.

Dyrektor zajezdni poszedł w smutku sam do swego gabinetu poporsił sekretrkę żeby mu nikt nie przeszkadzal zapalił papiersa i zaczał płakać. wtedy sekretarka wchodzi do pokoju i mówi panie dyrektorze telefeon z Huty warszawa mogę połączyć i Dyrektor R-5 mowi dobrze niech pani łączy. myslał, że grupa chce wynajac autobus więc może na chwilę zapomni o tym co się wydażyło. podnosi sluchawkę i slychy męski głos przedstawia się jako Dyrektor huty warszawa i prosi o przyjęcie pięcio osobowej delgacji ktora chce kierowcy markowi bielinskiemu wreczyć specjalne wyróżnienie. niech ktoś powie że hutnicy nie potrafią się wstrzelić w sytuację.

Kim była egzekutywa?

Egzekutywa to nadrzedne ciało ZZ do radykalnego podejmowania decyzji. Egzekutywa zarządzana była przez L. Wałęsę. Zwołana została na R-5 na zaproszenie zwolnionych dyscyplinarnie po 35 latach kierowców a Ci widzieli w niej przyslowiową ostatnią deskę ratunku aby wrócić do pracy. Tej Egzekutywy przyjechało ze dwa autobusy i na zjezdzie udręczyli zwolnionych kierowcow do granic rozumu.

Kierowcy doprowadzeni do absurdu w emocjach przed stół Egzekutywy przyprowadzili mechaników, którym zarzucili błedy serwisowe autobusów oraz ukryty współudział w niedooli kierowców. Egzekutywa zaakceptowała wyrzucenie też mechaników.

Ci ostatni zanim doszło do ich pelnego wyrzucenia posłużyła się kartami mojej pracy z całego roku na bazie których to kart stałem się tarczą obonna dla mechaników i kierowców, wstepnie na miesiąc

Z tych kart mechanicy dowiedli, że ja potrafiłem na tych popsutych nowiutkich autobusach wypracowywać nawet po 150% normy, ba nawet przejeździłem dobre 12+ godzin na jednym z Neoplanów który przede mną miał 40+ nieuzasadnionych zjazdów. Moja praca była nietuzinkowa.

Egezkutywa więc zaproponowała wspomniane tymczasowe przywrócenie kierowców do pracy a do pełnego przywrócenia ja musiałem wyjeździć 110+ godzin na autobusie bez hamulców co było nierealne z punktu kierowców nikt nigdy nie wyjeździł nawet 1km. Ba dostawali kierowcy za karę ten autobus, wyjeżdżali za "płot" zajezdni stawali w kąciuku jakiejś ulicy z deską "awaria lub przejazd techniczny" a po 3-4 godzinach wracali na zajezdnię czyli radykalnie patrząc mechanicy posługując się mną jako tarczą też mnie wywali z pracy.

Natomiast to co mnie wyróżniało to ja naprawdę wyjeździłem te 110+ na autobusie bez hamulców a dowiodły tego wszechogromne kary finansowe z ruchu ulicznego i grupa około 50 świadków kontrolerów ruchu wystawiajacych mi te kary jak i grupa 50 kierowców którzy przyszli podjechać ze mną parę przystanków.

Jedynym 100% świadkiem był jeden z mechaników który non-stop ze mną jeździł gdyż mi tylne drzwi wypadały kiedy się na rościeszrz otwierały.Mechanik podłożył kamień ale pasażerowie robili swoje.

Co musiałem spełnić aby wypracować te godziny na tym autobusie

Najpierw półbuty zimowe a był czrwiec 30 st. ciepła. Do butów włożyłem specjalną wkłada filcowa od mechaników amortyzyjaca stopy kierowcy, gdyż ten atuobus miał ukryty defekt, kiedy kierowca naciskał na pedał sprzegła lub hamulca to te kopały w go w stopy.

Dostałem specjalne rękawiczki z naklejoną grubą gąbką bo brak wspomagania w kierownicy to jedno wibrująca kierownica - to dwa gałka skrzyni biegów pokrta kauczukiem to trzy a brak synchronizatorów i biegi trzeba było wrzucać 'na dwa' tpo cztery.

Zanim ruszyłem autobusem mechanicy dali mi dobrą szczotkę i szufelkę abym sprzątnął 1 kg piachu który ktoś niechacy wysypał mi na podłogę a do tego inne specjalne rękawiczki oraz maskę przeciw pyłkową. Mechanicy uwrażliwili mnie że autobus była na serwisie a ci mechanicy co naprawiali nie zawsze wycierali ręce ze smaru więc dostałem ze dwa kila czyściwa i specjalny środek chemiczny do odsmarowania kierownicy. dodatkowo mechanicy uwrazliwi mnie na specjalne odgłosy silnika i żebym jeździł w soperach a gdy tego będzie za mało dali mi nowe słuchawki przeciw hałasowe. moja pozycja za kierowca faktycznie odbiegała od standardowej siedziałem raczej jak pilot a moją prace kierowcy porównywali do tanca baletnika.

Podsumowanie

Każdego dnia zanim poszedełm do pracy na ten "specjlany autbus" (10 dni) musiałem udac się do mechaników odebrac tobołek rzeczy przygotowany dla mnie a po zjechaniu zanieść do ich pakamery. ostaniego dnia kiedy skończyłem tą kwarantannę na spechjalnym autobusie i poszedłem do mechaników z zakamarków wyszlo 8-9 postaci w różnym wieku od 30 do 60 lat i dwa głosy dość glośno szlochały łzy wcierały w rękaw wypowidajac dziękujęmy student. mowili ci młodsi ci starsi z wrazenia mieli sparaliżowane gardło od powstrzymywania łez i emocji.

To wyróżnienie miało znaczenie symboliczne i praktyczne, zmieniając rzeczywistość wielu ludzi. Nagroda od Hutników, przyznana mi w dowód wdzięczności, miała charakter akademicki, choć poparta była także skromną premią w wysokości 200 zł, wpłaconą do kasy zajezdni R-5. Gest ten był podziękowaniem za to, że każdego dnia, kiedy to było możliwe dowoziłem Hutników, jadących nocną zmianę liniami 156 i 195, bezpośrednio pod biurowiec Huty, umożliwiając im wygodny i spokojny początek ciężkiej pracy.

Ten gest zbiegł się w czasie kiedy z Zajezdni R-5 Egzekutywa wyrzuciła Dyscyplinarnie 100 kierowców (najlepszych z najlepszych) i 10 mechaników w czasie "reformy autobusów nikopodłogowych". Ja poprzez pracę 110+ godzin na autobsuie bez hamulców pracując na linni 107 przywróciłem kierowców i mechaników do pracy do Swiata Ludzi Żywych (wiem, setka kierowców na Inflackiej sprawdzała mnie czy nie jestem zjawą). To zdażenie wyrzucenia z zawodu kierowcy po 30+ latach pracy w MZA, ten zjazd egzekutywy zwołany przez pokrzywdzonych którzy uchwałałmi, rozporzadzeniami, stsusami zamiast pomóc dobiłi kierowców mentalnie wprowadzając ich w Agonnię Mentalną fizyczna miała nadejść dzień później, kóry to dzien nigdy nie nastapił.

W czasie nie krótszym niż 40 minut, gdy Hutnicy korzystali z chwili odpoczynku i drzemki w mym autobusie, ja spożywałem kolację na dyspozytorni. Wszystko to opisali w liście, który wręczyli Dyrektorowi R-5. Ten, czytając ich słowa, był wyraźnie poruszony. Jednak inni kierowcy, słysząc o wyróżnieniu, ostrzegali, że takie działania mogą prowadzić do konsekwencji dyscyplinarnych.

W tle tej historii rozgrywały się inne, bardziej dramatyczne wydarzenia. Jako student pracujący w komunikacji miejskiej, zostałem skierowany do obsługi specjalnych, nowych autobusów niskopodłogowych. Niestety, pojazdy te miały poważne wady konstrukcyjne i serwisowe– autobusy, które do obsługi, często wracały do zajezdni na holownikach. Mimo to, byłem jedynym z 700 kierowców, który był w stanie prowadzić te autobusy dłużej niż kilka godzin.

Przez rok pracy wypracowałem 150% normy godzin pracy, co pozwoliło mi utrzymać funkcjonowanie kierowców i mechaników, którzy naleźli się w agonii mentalnej swego życia. W międzyczasie 100 kierowców i 10 mechaników zostało zwolnionych z pracy. Ich los zmieniły się dopiero wtedy, gdy Egzekutywa, zaproszona przez zwolnionych na zajezdnię R-5 zaczęła analizować mój roczny harmonogram pracy. Na tej podstawie wymuszono tymczasowe przywrócenie zwolnionych pracowników. Jednak warunkiem ich pozostania było to, że musiałem wypracować 110% normy godzin. To nie były łatwe dni – hamulce były niesprawne, a pedały sprzęgła i hamulca wywoływały nieoczekiwane reakcje, jak porażenia prądem. a kar finansowych, które mi naliczano za pracę na tym autobusie, było znacznie wyższe niż można to sobie wyobrazić.

Najbardziej absurdalne kary dotyczyły „braku światła” w autobusie – nawet w samo południe. Łączna suma tych kar przewyższała pięćdziesięciokrotność średnich opłat nakładanych na innych kierowców, co budziło kontrowersje oraz swego rodzaju przebudzenie wśród kierowców, którzy nie wierzyli, że ja tym autobusem pracuję.

Po wypracowaniu przeze mnie okresu 110+ godzin musiało dojść do pełnego przywrócenia kierowców i mechaników do pracy. Zwołano drugi raz Egzekutywę, której przybyło ze trzy razy więcej człowieka niż wcześniej i co zdziwiło obecnych przyszli z bronią parę razy przekładając swój przyjazd a obecnych kierowców było znacznie mniej niż na pierwszym zjeździe, skoro na drugim miały być tylko formalności. Ja tez jako świadek swej pracy miałem być na zjeździe ale procedury i obłędne kary finansowe zablokowały moje przyjście wszystko odbyło się zgodnie z prawem regulaminem w innym trybie.

Dopiero interwencja Hutników, o których nikt nic nie wiedział zmieniła świat i najlepszy wywiad na świecie jakim dysponowała egzekutywa oparta na byłym Prezydencie RP, nie odkryła niczego niezwykłego w tej 5-cio osobowej delegacji z Huty, która to emocjonalnie reagowała o informacjach o mnie, szlochała w skrytości i klęczała na schodach w autobusie co prowadziłem, a gdy kierowcy nie patrzyli się na nich modliła się w nim.

To byli ludzie pełni pokory i szacunku dla ciężkiej pracy dawanie z siebie wszystkiego, aby inni dostali dużo więcej niż sama sobie osoba ta mogła dać. Nic szczególnego nikt z Egzekutywy nie widział w tych przemęczonych styranych życiem, może trochę i brudnych po pracy ludzi bez szkół o charakterze i niezłomności twardszym niż stal, którą produkowali schowani głęboko w swe wnętrza nie emanujący swą odwagą.

Dyrektora ZTM Hutnicy doprowadziła do anulowania tych absurdalnych obciążeń nałożonych na mnie za cały okres mej wzorowej i wzorcowej pracy. Co więcej, na prośbę Hutników, jeden z dyrektorów ZTM wziął na siebie ciężar spłaty tych kar, korzystając z osobistego kredytu – kwota równa była wartości pięciu mieszkań w Warszawie.

W roku 1994 znalazłem się na nieformalnym rankingu 5 najlepszych fizyków / matemtyków świata a to za przyczyną odkrycia trzeciej metody na świecie wymyslonego podczas egzaminu algorytmu liczącego średnicę cylindra za pomocą kul w oparciu o rachunek równań różniczkowych

W roku 1998 otrzymałem wyróżnienie od Rady Wydziału SiMR PW z logiki baz danych a "moje opisy" ba załozenia i koncepcje w pracy magisterskiej z zasady transportu autokarowego i regulacji pracy w oparciu o serwis autokarowy, zostały zapisane przez mnie a potem w Zakładzie WKP wydziału SiMR dokonano transkrypcji mych idei w oparciu z konkretnej wiedzy na trzy metody zadań jak ułożyć logikę bazy danych. Te zadania od 25 lat są niezastapionymi do rozwiązania na egzaminie z Baz Danych. Przedmiot nie jest mega rozległy tematycznie lgika nie jest swego rodzaju wilkim arcyudziełem ale zrozumienie jej daze duże benefity programistom. Ściśle ujmując "wszystkich" zadań z logi bazy danych jest około 15 w tym trzy zadania "moje". Moja praca magisterska powstała dzięki mojej pracy w MZA a idea pracy przejściowej i magisterskiej mogę śmiało t odzieki rodzicom oni do MZA wyszłali do pracy a szczególnie Tacie, który namawiał mnie do podjęcia pracy w MZA na stanowiksu kierowcy autobusu. Przyznam podjęcie decyzja o próbie znalezienia pracy łatwo mi nie przyszła praca kierowcy Ikarusa to wydałwało mi się "nie mój świat.", nie mój poziom intelektualny. Jak ja bardzo się myliłem.

Nie ma w moim życiu czegokolwiek, czego nie zawdzięczałbym rodzicom a tate deliktanie wypunktuje. To moje wyróznienie z logiki baz danych to nic ninnego jak trzy struktury tabel połączonych w zależności logiczne a przypisane tabele do zajezdni autobusowej. To dzięki pracy swojej na autobusach osiągnąłem dużo w nauce, dokonywałem przeliczeń i ustwień dni pracy kierowcom jak również korekcji serwisowych. Na bazie mojej logiki powstały trzy zadania techniczne z programowania w MS Access.

Jestem absolwentem '98 rok Politechniki Warszawskiej, Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych, kierunek Wspomagane Komputerowo Projektowanie. Promotor pracy magisterskiej prof. Jerzy Wróbel.

Jestem absolwent Technikum Mechanicznego, kierunek obróbka skrawaniem w Siedlcach '89 rok klasa 5'mt, wychowawczyni prof. J.Pietrzak (fizyka), wyróżnienie osobiste dla prof. E.Pietrzykowska (matematyka).

Programowanie - temat co poruszę to dla wielu ze względu na YT jest dziś swego rodzaju trywializm. Na SiMR każdy z prowadzacych pracowników naukowych zajmowałe się programowaniem. kazda praca naukowa oprócz tej oartej na modelu fizycznym posiała program liczący dany model. Językiem bazowym na wydziale był język fortran, który nie wytrzymał próby czasy w momencie wejścia relacyjncyh baz danych przestal się rozwijac pozostal na bocznym torze.

Kierunek programowania to miejsce gdzie student programuje ma model życiowy narzucony przez prowadzacego i musi napisać program. Na SiMR nie było tego problemu inaczej były cztery języki programwania wpisane w kanaon przedmiotów po jednym języku na rok. kiedy powstała specjalizacja WKOP (wspomagane komputorewo projektowanie) on nie bużyła standardów a je rozwijała. To z mego punktu patrzenia z perspektywy czasu było strzałem w dziesiątkę. Na problem programowania kół zębatych spogladam z perspektywy lat mojej edukacji akademickiej. Nie da się ukryć że studia programistyczne to był "raczkujący" czas poczatek, czegoś totalnie nowego. Tworzenie nowych kierunków wzbudzało niepokój przed sztucznym rozwojem intelektualnym studenta. to tez było mądre.

Wydział konstrukcyjny i technologoczny uczył projektowania standardowych modeli w oparciu o silniki,dźwigi czy pojazdy szynowe a umiejętności oprogramowania jednego z kilku elementów było nie lada wyzwaniem i premiowanym bonusem. Oczywiście na spechjalziacji WKP studenci mogli oprogramowywać modele lub tak jak ja tworzyć systemy bazodoanowo dla zakładów usługowych modele to autobusy w ruchu drogowym. Technologia to filtr umiejętności przed fantazjami konstrukcyjnymi. Papier wszystko przyjmie ale aby nauczyć się tworzyć rzeczy przydatnych najpierw student konstruuje a potem wykonuje technologię swojej konstrukcji a dodatkowo programuje wybrane elementy swojej pracy.

Zmiany nazwy przedmiotu na "programistyczny" też nie dokonywano a w CV wygladało na półtransparentne ale ciekawe przedstawienie swoich umiejętności. Profesor "przemycał" programowanie w każdy możliwy zakątek zagadnien technologicznych. "Wpychał" tą dziedzinę nauki w każdy zalążek zagadnienia technologicznego u każdego prowadzacego. Studneci trochę płakali, myśląc skoro czwart rok programowania to lekkie a tu masz babo placek tych godzin przybywało te godziny zamiast maleć to jeszcze "puchły".

Wiadomo, rysunek z PKM trzeba było wykonać przez dobry miesiac a rysunek dówch kół zebatych które się oprgramowało tyleż samo czasu albo więcej. Proporcje zysku do faktu nie były dla wielu prowadzacych jednoznaczne więc zmniejszano liczbę projektów a skupiano się na jednym dużym i oprogramowaniu wybranych elementów nanoszenie korekcji do projektu poprzez autoamtyczna zmiana parametrów technicznych aby przestestować oprogramowanie aby szybko ba "z palucha' wykonać rysunek. Jeśli powiemy o Autocad to do czynienian mamy z LISP-em "podpiety" pod niego Microsofot to "MS Acces" i język programowania Visal Basic, język współ - autorstwa Billy Gates, nie ma żadnych osób które włożyłyby tyle życia w rozwój cyfrowości co właściciel Microsoftu.